W oczekiwaniu... Maska

"Niech nasza dro­ga będzie wspólna. Niech nasza mod­litwa będzie po­kor­na. Niech nasza miłość będzie potężna. Niech nasza nadzieja będzie większa od wszys­tkiego, co się tej nadziei może sprzeciwiać. "

Karol Wojtyła

 

"Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą. Zostaną po nich buty i telefon głuchy (...)"

                                                Jan Twardowski

Maska

Twa maska sztywna-
Ukryła wszystko.
-Życie wciąż żywe.
(Nie tak prawdziwe…)

Aktorka z niej dobra.
Nie dała poznać,
Że chcesz się rozstać.
(Uśmiech pozostał…)

Świeca się pali,
Ogień daje nadzieje.
Nadziei już nie ma.
(Zostało milczenie...)

Rozmowa ukaja,
Zmieniają się zorze.
ON zwraca się do niej.
(To nie pomoże…)

Płaczu już dosyć-
Łzy wciąż się leją.
Przelała się czara.
(Niesprawiedliwa kara...)

Odpowiedzi brakuje,
Co życie tamuje.
Stoimy wśród Ciebie.
(T Y  J E S T E Ś  W  N I E B I E…)

DZIĘKUJĘ JOANNIE ZA OBRAZY!

Wiatr w skrzydła...

Kiedyś, w czasie rozmowy o osiągnięciach współczesnej techniki, Geor­ge Ber­nard Shaw powiedział:

-"Teraz, gdy już nauczyliśmy się latać w powietrzu jak ptaki, pływać pod wodą jak ryby, brakuje nam tylko jednego: nauczyć się się żyć na ziemi jak ludzie."

Poniższy wiersz dedykuję wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy z różnych przyczyn zbłądzili bądź nie wiedzie im się za dobrze w życiu, aby znów napotkali ciepłe prądy, wraz z którymi polecą po swoje marzenia, choćby na krańce świata, czego im życzę.

By latać...

Kiedyś śniłem,
Że latam.
Niebiańskie uczucie-
Dosłownie.
Rozpostarłem skrzydła.
Czułem,
Mogłem,
Wierzyłem,
Choć inni,
Przyziemne jednostki,
Zwątpili.
Nie dali się ponieść.
Wiatr zawiał w złą stronę.
Upadli,
A na powstanie sił zabrakło.
Leżą.
Wyczekują ciepłych prądów.
Łutów szczęścia.
Nagłego porywu,
By znów odbić się od ziemi.

Kulminacja.

"Są noce, gdy przyszłość traci wszelką wagę, 

a spośród wszystkich jej chwil pozostaje tylko ta, 

w której postanowimy żyć inaczej."

Emil Cioran

Poniżej wiersz napisany w stanie przybicia emocjonalnego. Pomógł mi pozbierać swoje myśli i nabrać ponownie optymizmu.

Kulminacja

Empatia-
Tak oczywista,
Lecz niechętnie używana.
Zrozumienie-
Tak ważne,
Lecz powszechnie zapomniane.
Uczucia-
Tak dużo mówiące,
Lecz często skrywane.
Miłość-
Tak upragniona,
Lecz rzadko dawana.

***

Wciąż krzyk-
Larum,
Ta otchłań.
Większa
I większa.
Wciąż Ty,
Ja,
Ta broń,
Cięższa
I cięższa.
Wciąż ból,
Rankor,
Te rany.
Głębsze
I głębsze.

***

Antypatia-
z nią się borykam.

Niezrozumienie-
zbyt często spotykam.

Bezuczuciowość-
nieznana w moim ciele.

Niemiłość-
niszczy tak wiele.

***

Sznur.
Skok.
Pętla.
Wahanie.
Godziny.
Minuty.
Sekundy.
Czekanie.
Życie.
Śmierć.
Granica.
Poddanie.
Światło.
Tunel.
Wiara.
Żegnanie.

***

Ten wiersz-

Emocji spadanie…

Rozmowa-

Bliskiego ramie…

Płacz-

Kompan udoli…

Odrobina czułości-

Zasypiam powoli…

Bo cel napędza do działania.

Cześć,

Postanowiłem założyć bloga, dzięki któremu chciałbym się z Wami podzielić moją twórczością. Będą to wiersze pisane przeze mnie oraz moich twórczych przyjaciół.

Była to szybka decyzja. Po prostu mam wewnętrzną potrzebę ukazać innym, co napisałem, bo to nie są tylko oschłe słowa rzucone na papier, a moje własne przeżycia, autentyczne historie. Poezja pozwala mi ustabilizować emocje, po przez wymalowanie ich na kartce. Pomaga w najgorszych chwilach.

Pewnie niejednemu moje dzieła się nie spodobają- rozumiem to, ale najlepszym prezentem dla mnie byłoby zrozumienie. Jest to niesamowite uczucie, gdy ktoś wczytuje się w twórczość jej autora i ją docenia. Pragnę także krytyki, ale nie pustej krytyki hejterów, tylko ludzi znających się na rzeczy, doceniających poezję.

Chcę abyście traktowali mnie anonimowo, gdyż uważam, że przez to będę sprawiedliwiej ocieniany, bez względu na moje życie osobiste.

Dodam jeszcze, że pod postami często będę publikować zdjęcia bądź obrazy, które mnie zafascynowały lub (bo może się tak zdarzyć) zainspirowały.

Więcej dowiecie się z mojej twórczości.

Życzę miłego czytania.

PS